Το πάρτυ των ενοχών: ευχαριστώ, δεν θα έρθω!

28/04/2010

της Ρίκας Βαγιάνη

Αυτές τις μέρες διαβάζω πολύ protagon. Διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι, οι guest posters, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των σχολιαστών, διέρχεται μια φάση σοβαρής αυτοκριτικής. Κρίμα που είμαι πολύ έξαλλη για να την απολαύσω. Κρίμα που ξυπνάω θυμωμένη, περνάω τη μέρα σκυλοβρίζοντας και κοιμάμαι αφρίζοντας από το κακό μου. Όλοι, ξαφνικά, της Μπιρμπίλης της υπουργίνας συμπεριλαμβανομένης, το έχουν ρίξει στο ποιητικό αυτομαστίγωμα. Πώς φτάσαμε ως εδώ, και πώς πέσαμε στην ξέρα, και πώς «Τσίτσοοοο, το λιμάνι φεύγει», πού έλεγε και ο Φράνκο. Και πώς ευθυνόμαστε, λέει, όλοι. Τι ευγενικό, τι μεγαλειώδες. Αφού μπαίνω στο site μας. και νομίζω ότι θα μου ανοίξει την πόρτα ο Ζαμπούνης.. Η ο Δαλαϊ Λάμα.. Τέτοια ανελέητη ενδοσκόπηση πέφτει.

Ε, λοιπόν, παιδιά, εμένα μη με υπολογίζετε στο εθνικό πάρτυ Τύψεων που έχετε στήσει από το Νευροκόπι μέχρι το Καστελλόριζο. Δεν έρχομαι, δεν μασάω. Και κυρίως, δεν ευθύνομαι. Τεμπελιά και λούφα για μένα ήταν απαγορευμένες λέξεις. Δουλεύω δυο και τρεις δουλειές από τη μέρα που τελείωσα το Λύκειο. Διακοπές πήγα για πρώτη φορά τριάντα χρονών, μια ολόκληρη εβδομάδα. (Κάπου εκεί πήγα να κλατάρω από υπερκόπωση και το πήρα πιο ήρεμα το όχημα, αλλά υποθέτω ότι δεν φέρω ιδιαίτερο μερίδιο ευθύνης στο ναυάγιο της χώρας επειδή αποφάσισα να κολυμπάω λίγο περισσότερο).

Όχι, μη με περιμένετε στο ενοχικό σας πάρτυ. Από το πρώτο δευτερόλεπτο της επαγγελματικής μου ζωής πληρώνω σκληρούς φόρους. Δεν έχω κρύψει ποτέ, ποτέ, ούτε ένα δίφραγκο των εισοδημάτων μου. Κανονική ασφάλιση βέβαια, και «ανθρώπινα δικαιώματα» απέκτησα σχετικά πρόσφατα. Ο κύριος μακαρίτης κράτος, που σήμερα τον κλαίτε, μου ρουφούσε το αίμα ως φορομπηχτικό «μπλοκάκι», αλλά σφύριζε κλέφτικα όταν έπρεπε να με αντιμετωπίσει ως κανονική εργαζόμενη. Όταν, ας πήγαινα στη δουλειά, Παρασκευή, για να με ενημερώσουν ότι δεν θα με ξαναχρειαστούν από Δευτέρα. Η όταν έτρωγα κλωτσιά διαπλανητική, κάθε φορά που τολμούσα να σκεφτώ τη λέξη «ασφάλιση», «δώρο», «επίδομα» και «ένσημα». Όλα τα έκανα. Κι υπερωρίες χτύπησα, και προσοχές βάρεσα, και διπλοβάρδιες δεν αρνήθηκα. .Και φέσια έφαγα νάαα, μετά συγχωρήσεως κύριε Ζαμπούνη μου. Και αφραγκίες παροιμιώδεις έζησα,. Και λεφτά καλά έβγαλα, κάποια στιγμή. Γιατί όχι; Τι σκατά ενοχές να έχω, που σε μια ζωή σύντομη, πέρασα και καλές μέρες; Ηταν δικές μου μέρες. Δεν τις στέρησα από κανέναν. Α, κι εκείνα τα παπούτσια, Σταύρο, τα πανάκριβα, όχι των 480, αλλά των 600 ευρώ και βάλε; Να ξέρεις μάνα μου, να μην ψάχνεις, εγώ τα αγόρασα. Κι ένιωσα υπέροχα, γιατί τα γούσταρα, τα δούλεψα και τα απόκτησα μοναχιά μου. Ετσι, για την τρέλα μου. Και πενθήμερο στη Νέα Υόρκη πήγα για σόπινγκ, και ξέρεις κάτι; Ηταν φανταστικά! Καγιέν δεν έχω, γιατί τα βλέπω και ξερνάω ρουκέτες, αλλά τις έχω κάνει τις σπατάλες μου. Ε, και; Ημουν νέα, γκαζωμένη και δουλευταρού. Δεν ήξερα ότι ζούσα σε μοναστήρι των Σαολίν! Δεν κατάλαβα, δηλαδή, πρέπει ζητήσω και συγγνώμη; Από κι ως πού; Και γιατί; Που πέρασα καλά, που ταξίδεψα, που έζησα; Σιγά μη σας ζητήσω και συγγνώμη που γεννήθηκα!

Η μόνη συγνώμη που ζητάω είναι από τον αυτό μου. Που πλήρωνα, το όρθιο ζώον, τριάντα χρόνια τώρα, τα μισά των εισοδημάτων μου. Και περίμενα κάτι πίσω, μια σύνταξη της προκοπής, ή ένα σχολείο της ανθρωπιάς για το παιδί μου, τα ελάχιστα των ελαχίστων. Αντί να κάνω την κορόϊδα, να βαφτίζω τα πεντοχίλιαρα κουνέλια, κι αντί για πανταχούσες εκτάκτων εισφορών να παίρνω και επιδοτήσεις από πάνω, λόγω εκτροφής αγρίων κονίκλων. Όπως έχουν κάνει μερικοί-μερικοί, οικογένειες δεν θίγουμε, και έχουν καβαντζωθεί μέχρι και οι γκόμενες των δισεγγόνων τους.

Για να είμαστε συνενοημένοι, την πίκρα θα την πιω. Το Δου-Νου-Του θα το καταπιώ. Τη φάτσα της Μέρκελ, της-γυναίκας-χωρίς-χαρά, θα τη φάω στη μάπα. Αλλά μην προσπαθήσετε να με ψήσετε ότι φταίω κι από πάνω! . Οτι και καλά "είναι συλλογική η ευθύνη" κι ο καθένας ας αναλογιστεί το μερίδιό του. Παπάρια μερίδιο, μετά συγχωρήσεως, κύριε Ζαμπούνη μου. Εγώ δεν ήμουν εκεί όταν τρώγανε. Αλλά είμαι εδώ τώρα που με τρώνε. Λέω να μην έρθω στο πάρτυ σας.

Εξώδικο κατά των Βουλευτών για την πρόσληψη 232 υπαλλήλων στην Βουλή

Εξώδικη διαμαρτυρία της Γεωργίας Γρηγοροπούλου-Μουγιάκου π. Νομικού συμβούλου Δήμου Βούλας έναντι της Βουλής των Ελλήνων για την πρόσληψη 232 υπεράριθμων υπαλλήλων στην Ελληνική Βουλή.

«Με την παρούσα μου διαμαρτύρομαι εντονότατα σε εσάς, διά την εκ μέρους του Κοινοβουλίου, πρόσληψη, λίαν προσφάτως, 232 νέων υπαλλήλων, πλέον των ήδη υπεραρίθμων ...
υπαρχόντων, για τους οποίους μάλιστα δεν επαρκούσαν και δεν επαρκούν και τα έδρανα!

Διαμαρτύρομαι εντονότατα ως απλή Ελληνίδα, φορολογούμενη πολίτις, η οποία, μαζί με τους υπολοίπους συμπολίτες μου, καλούμεθα, σ΄ αυτήν την οικονομική κρίση, (την οποία δημιουργήσατε ΕΣΕΙΣ , κατά κύριον λόγον) να μειώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο, υποβαλλόμενοι σε περικοπές μισθών και δώρων και καταβάλλοντες πληθώρα εμμέσων φόρων, που θα κάνουν το ακριβό κόστος ζωής μας, ακόμη ακριβότερο, πλέον των λοιπών αμέσων φόρων που έχετε ήδη εξαγγείλει!

Διαμαρτύρομαι εντονότατα διότι ενώ η Κυβέρνηση δια στόματος του Πρωθυπουργού, πάγωσε τις προσλήψεις στο Δημόσιο, εσείς πίσω από την πλάτη μας, προβήκατε στην πρόσληψη των δικών σας παιδιών, ισχυριζόμενοι ότι δήθεν υπήρχε νομοθετική ρύθμιση (του Σιούφα) και ότι δήθεν δεν μπορείτε να την αγνοήσετε! Εσείς που έχετε, ήδη, συλλήβδην, αγνοήσει και εν τη πράξει, καταργήσει πολύ περισσότερους από έναν Νόμους θεμελιωτικούς υφισταμένων από παλιά εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων!!!

Διαμαρτύρομαι για μένα ατομικώς αλλά και για τις λοιπές Ελληνίδες μάνες, που βλέπουμε τα παιδιά μας να αγωνιούν καθημερινώς, αναζητώντας μια θέση εργασίας, μια οποιαδήποτε, παρά τα πτυχία τους, θέση εργασίας και να μην μπορούν να την έχουν!

Διαμαρτύρομαι εντονότατα, διότι μας εμπαίζετε για μια ακόμη φορά, ασύστολα!

Κύριοι,
Αν και το γνωρίζετε καλώς, οι Νόμοι ΚΑΤΑΡΓΟΎΝΤΑΙ από άλλους, νέους Νόμους, που ρυθμίζουν διαφορετικώς την ίδια περίπτωση. Είναι τα Νομικά, που μαθαίνουν οι πρωτοετείς φοιτητές της Νομικής! Θα μπορούσατε, λοιπόν, εάν το θέλατε, με νεώτερο Νόμο να καταργήσετε την όποια νομοθετική ρύθμιση και να παγώσετε τις προσλήψεις και των δικών σας παιδιών! Δεν το κάνατε! Επιλέξατε δύο μέτρα και δύο σταθμά! Όπως πάντα! Όπως και με τις αποζημιώσεις σας, τις συντάξεις σας, τις κρατήσεις σας, τα προνόμιά σας!
Κύριοι, ποιός σας έδωσε το δικαίωμα να χρισθείτε Ηγεμόνες μας; Ποιός σας έδωσε το δικαίωμα να κάνετε την Ελλάδα φέουδό σας και εμάς, φόρου υποτελείς στα κελεύσματά σας; Πού είναι επιτέλους η αρχή της ισότητας, της ισονομίας, των ίσων ευκαιριών στην εργασία; Πού είναι επιτέλους η Δημοκρατία, την οποίαν, σας επιλέξαμε να υπηρετείτε; Και που με την προκλητική συμπεριφορά σας, παραβιάζετε κατ΄ επανάληψη!
Επειδή, η συμπεριφορά σας αυτή δεν συνάδει ούτε με την ιδιότητά σας ούτε και με το
λειτούργημά σας, διαμαρτύρομαι για πολλοστή φορά ενώπιόν σας και ΣΑΣ ΚΑΛΩ

Όπως, εντός μιας (1) εβδομάδος, από την γνωστοποίηση της παρούσας μου, προβείτε στις κάτωθι ενέργειες:

1) Δώσετε στην δημοσιότητα όλα τα ονόματα των υπαλλήλων της Βουλής και των νεοπροσληφθέντων.

2) Μας γνωρίσετε τι είδους έργον επιτελούν ακριβώς και ποιά ανάγκη επέβαλε την πρόσληψη νέων, με την διαδικασία του κατεπείγοντος, σε περίοδο λιτότητος, για τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Δικαιούμαστε, εν πάσει περιπτώσει, ως φορολογούμενοι σκληρά πολίτες, να γνωρίζουμε πού πάνε τα χρήματά μας!
Άλλως, επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου, τείνοντος, στον, δια της εφαρμογής των προβλεπομένων νομίμων κυρώσεων, εξαναγκασμόν σας σε συμμόρφωση, προς όσα ανωτέρω αναφέρω και αιτούμαι».

Όπως προκύπτει από τις προσλήψεις «Πρωταθλητής» των διορισμών, αναδεικνύεται ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας.

Το σκάνδαλο άρχισε με τη Ν.Δ. συνεχίζεται με αμείωτη ένταση επί ΠΑΣΟΚ και εν μέσω «θυσιών» του λαού, οι εθνοπατέρες βολεύουν τις κόρες, τους γιους, τους συγγενείς και τους στενούς τους συνεργάτες. Ούτε καν η οικονομική κρίση και τα μέτρα που γονατίζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς δεν αγγίζουν το φιλότιμό τους.

Όχι απλώς με διακομματική συναίνεση διατηρούν τους 16 μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής, οι οποίοι είναι οι πιο καλοπληρωμένοι Έλληνες υπάλληλοι, αλλά ακόμη και τώρα εξοφλούν κομματικά γραμμάτια από το παρελθόν μονιμοποιώντας ακόμα 232 άτομα.

Πρόκειται στην πλειονότητά τους για άτομα που απασχολούσαν οι βουλευτές και τα κομματικά γραφεία με καθεστώς μετακλητού υπαλλήλου, αλλά τον Ιούνιο του 2008 ο κ. Σιούφας ψήφισε διάταξη προκειμένου μετά τις εκλογές να περάσουν στο ειδικά προνομιούχο καθεστώς του υπαλλήλου της Βουλής. Έτσι, ο αριθμός των υπαλλήλων της Βουλής αυξήθηκε και από 1.600 που ήταν ξεπέρασε τους 1.800, τους οποίους πληρώνει ο ελληνικός λαός σε περίοδο κρίσης. Οι περισσότεροι, μάλιστα, εξ αυτών είναι αργόμισθοι, αφού δεν υπάρχει δουλειά στη Βουλή για τόσους υπαλλήλους. Παρότι είναι υπεράριθμοι, εξακολουθούν να αμείβονται για υπερωριακή απασχόληση και να παίρνουν οδοιπορικά. Το μόνο που κατάφερε ο νέος Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος ήταν να μειώσει τα επιδόματα, τις ώρες υπερωρίας και τα οδοιπορικά τους…

Σε αυτό το ρουσφετολογικό όργιο πρωτοστατεί η Ν.Δ., με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή πρωταγωνιστή. Την ώρα που ο κ. Καραμανλής έλεγε τον ελληνικό λαό προεκλογικά ότι «ο μεγάλος ασθενής είναι το Ελληνικό Δημόσιο», άνοιγε τον δρόμο για να μετατεθούν στη Βουλή οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους του Μεγάρου Μαξίμου, εν όψει της επερχόμενης εκλογικής ήττας. Μεταξύ αυτών βρίσκονται ο «κομπιουτεράς» του Μαξίμου, η ιδιαιτέρα γραμματέας του και σύζυγος του Γιάννη Αγγέλου, αλλά και η ιδιαιτέρα γραμματέας του Θόδωρου Ρουσόπουλου.

Συνολικά ο κ. Καραμανλής, ως πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., φόρτωσε τη Βουλή με περισσότερα από 30 άτομα. Περισσότερους, όμως, υπαλλήλους βόλεψαν ο Πρόεδρος της Βουλής την περίοδο 2007-2009 κ. Σιούφας και ο γενικός του γραμματέας Νίκος Στεφάνου. Μάλιστα, βολεύτηκε και ο ίδιος ο κ. Στεφάνου.

Οι διορισμοί του κ. Σιούφα δεν περιορίζονται μόνο μεταξύ των τελευταίων 232, όπου ξεπερνούν τους 30. Στα δύο χρόνια της θητείας του βόλεψε μεγάλο αριθμό υπαλλήλων σε σημείο που οι συνάδελφοί του να λένε ειρωνικά ότι «τα καραγκούνικα που μιλάνε στην Καρδίτσα θα πρέπει να καθιερωθούν ως επίσημη διάλεκτος της Βουλής».

Περισσότερα από 20 άτομα έχει στον κατάλογο που δημοσιεύεται η πρώην πρόεδρος της Βουλής επί Ν.Δ. Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τον κατάλογο οι άνθρωποι του επίτιμου προέδρου της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που ώρες πριν είχε καταγγείλει το Δημόσιο αλλά διορίζοντας από την πίσω πόρτα τους δικούς του ανθρώπους. Το μερίδιό τους έχουν και όσοι διατέλεσαν αντιπρόεδροι της Βουλής. Ορισμένοι, μάλιστα, διόρισαν και τα παιδιά τους. Η ΄Ελσα Παπαδημητρίου έβαλε την κόρη της Μικέλα. Μεγάλο αριθμό διορισμών έκανε και ο Γιάννης Τραγάκης, μεταξύ των οποίων η νύφη του και αρκετοί Πειραιώτες από την εκλογική του περιφέρεια.

Ο ι διορισμοί είναι διακομματικοί και στον κατάλογο ακολουθεί ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ και νυν πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Το δικό τους μερίδιο έχουν τόσο ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης όσο και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης έχει, επίσης, τακτοποιήσει δικούς του ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και την ιδιαιτέρα γραμματέα του.

Και ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέκος Αλαβάνος έβαλε κόσμο στη Βουλή, ενώ ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Λεβέντης έχει διορίσει μέσω του πρώην αντιπροέδρου Γιάννη Δραγασάκη τον γιο του…

Συνεργάτες του έχει διορίσει και ο πρώην Υπουργός και νυν Βουλευτής Τρικάλων Σωτήρης Χατζηγάκης όπως φαίνεται στον πίνακα.

15χρονος γίγαντας ύψους 2.24 μ.

Τον διάδοχο του Ρομπέρτο Ντουένιας στην ACB της Ισπανίας φαίνεται πως βρήκε η Μπανταλόνα στο πρόσωπο του Μπιενβενού Λεφούνι. Ο 15χρονος γίγαντας ύψους 2.24 μ. έκανε πριν απο λίγες ημέρες το ντεμπούτο του στους επίσημους αγώνες της ομάδας νέων, κλέβοντας...

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Πίνε νερό για να μην ξεχνάς!!

Το βασικό συστατικό του ανθρώπινου σώματος είναι το νερό, καθώς αποτελεί περίπου το 50-60% του σωματικού βάρους. Μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε ότι συμμετέχει σε πολλές φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού, όπως στη διαδικασία της πέψης και απορρόφησης, στη μεταφορά θρεπτικών συστατικών...
στα κύτταρα, σε πολλές μεταβολικές διεργασίες, καθώς και στη ρύθμιση της θερμοκρασία του σώματος.

Οι τελευταίες έρευνες, ωστόσο, επικεντρώνονται στη σημασία της σωστής ενυδάτωσης σε γνωσιακές λειτουργίες του οργανισμού, όπως στη συγκέντρωση και στη μνήμη. Έτσι, εκτός από τα κλασικά συμπτώματα της ήπιας αφυδάτωσης, όπως η αδυναμία, ο πονοκέφαλος και η εύκολη κόπωση, μπορεί να παρατηρηθούν και προβλήματα στις παραπάνω γνωσιακές λειτουργίες.

Σε πρόσφατη έρευνα των Grandjean και συνεργατών που δημοσιεύτηκε το 2007, βρέθηκε ότι ακόμα και μία ήπια αφυδάτωση, της τάξης του 2%, μπορεί να επηρεάσει βασικές γνωσιακές λειτουργίες, όπως τη συγκέντρωση, την πρόσφατη μνήμη, την εγρήγορση, ακόμα και τα αντανακλαστικά μας. Αυτό, βέβαια, έχει ώς αποτέλεσμα να επηρεάζεται η απόδοσή μας σε πολλές καθημερινές μας δραστηριότητες, όπως στην εργασία, στο διάβασμα, αλλά ακόμα και στην οδήγηση.

Δεδομένου ότι καθημερινά αποβάλλεται νερό από τον οργανισμό μέσω φυσιολογικών διαδικασιών, όπως μέσω της λειτουργίας των νεφρών και του εντέρου, της εφίδρωσης και της αναπνοής, πρέπει να αναπληρώνουμε αυτές τις απώλειες προκειμένου να αποφύγουμε έστω και την ήπια αφυδάτωση. Το νερό μπορούμε να το προσλάβουμε μέσω της διατροφής μας, τόσο από την πρόσληψη υγρών, όσο και από την κατανάλωση στερεών τροφίμων.

Σύμφωνα με τις συστάσεις του Ινστιτούτου Ιατρικής της Ακαδημίας Επιστημών των Η.Π.Α που εκδόθηκαν το 2004, το 20% του νερού το προσλαμβάνουμε καθημερινά μέσα από στερεά τρόφιμα (π.χ. φρούτα, λαχανικά, γιαούρτι, σούπες κ.α.), ενώ το υπόλοιπο 80% προέρχεται από τα υγρά μη αλκοολούχα ροφήματα (ακόμα και καφεϊνούχα) που καταναλώνουμε, όπως φυσικά το νερό, αλλά και το γάλα, τους χυμούς, τον καφέ, το τσάι, τα αναψυκτικά κ.α.

ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΗΛΑΔΗ!

"30.000 € ενοίκιο πληρώνει ο Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών (ΟΕΠΕΚ) για τη στέγαση 20 αποσπασμένων εκπαιδευτικών σε νεοκλασικό κτίριο 1.000 τ.μ.!!!


Ο Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών (ΝΠΙΔ εποπτευόμενο από το ΥΠΕΠΘ), λειτουργεί με αποσπασμένους εκπαιδευτικούς Α’/θμιας και Β’/θμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι δεν ξεπερνούν σε αριθμό ...
τους 20.

Από το 2003 ο Οργανισμός στεγάζεται σε νεοκλασικό της 3ης Σεπτεμβρίου, 1.000 τ.μ. και πληρώνει το Υπουργείο Παιδείας (δηλαδή εμείς!!) περισσότερο από 30.000 € ενοίκιο το μήνα. Δηλαδή 1.500€ για να εργάζεται κάθε ένας εκπαιδευτικός κάθε μήνα!!!

Μήπως πρέπει να το ψάξει λίγο το Υπουργείο!!!

Πώς Θα Φύγουμε Από Εδώ

Αν έχεις πρώην γυναίκα, νυν ερωμένη και έφηβη κόρη, τότε η Ελλάδα δεν είναι πια η χώρα σου. Ο Άρης Σφακιανάκης γράφει για την κρίση.

Κατάλαβα πρώτη φορά την κρίση σ' ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο της Αθήνας. Είχε μόλις κυκλοφορήσει το τελευταίο μου μυθιστόρημα και ήμουν περίεργος να μάθω την ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού. Ο υπεύθυνος του μαγαζιού με κοίταξε θλιμμένα και με τράβηξε στοργικά σε μια απόμερη γωνιά. «Δες και μόνος σου» είπε δείχνοντάς μου με μια κουρασμένη χειρονομία το χώρο, που έμοιαζε με την «Έρημη Χώρα» του Έλιοτ. «Η κίνηση έχει μειωθεί σημαντικά» συνέχισε. «Για την ακρίβεια, βαράμε μύγες». Έκανε μια παύση. «Αν το βιβλίο σου είχε βγει άλλη εποχή, θα πουλούσε δέκα φορές περισσότερο».

Πέρασε ένας χρόνος από τότε. Αυτή η άλλη εποχή για την οποία μίλησε ο φίλος μου απομακρύνεται ολοένα και πιο πολύ. Νιώθω να βρίσκομαι σε μια άδεια αποβάθρα τρένων όπου ο τελευταίος συρμός χάνεται στα βάθη του ορίζοντα κι ο σταθμάρχης σβήνει ένα ένα τα φώτα. Σάμπως παγιδευμένος σε ζοφερό διήγημα του Κάφκα κι ανήμπορος να γυρίσω σελίδα.

Είναι όμως αλήθεια τόσο τραγικά τα πράγματα; Φοβάμαι πως ναι (εντάξει, δεν είμαι ακριβώς αισιόδοξος χαρακτήρας, περισσότερο μια drama queen θα έλεγα). Η ερωμένη μου, για παράδειγμα, που είναι ηθοποιός, ζει το δικό της δράμα. Δουλειά δεν βρίσκει. Κάθεται όλη μέρα πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας να χτυπήσει. Μάταια. Τα σίριαλ έχουν περικοπεί. Οι οντισιόν για διαφημιστικά, ελάχιστες. Το Εθνικό Θέατρο παίρνει για τις παραστάσεις του όσους έχουν μπάρμπα στην Κορώνη («Βρες ένα μπάρμπα από την Κορώνη, βρε κορίτσι μου» της λέω. «Εγώ είμαι ένας απλός μπάρμπας από την Κρήτη»).

Εκείνη κλαίει και οδύρεται. «Τι μεγάλο λάθος έκανα που έφυγα από το Παρίσι» λέει. «Εκεί μπορεί να ήμουν άνεργη επίσης, όμως έβγαινα μια βόλτα στο Μαρέ, τριγύριζα στο Σηκουάνα, έτρωγα στο Καρτιέ Λατέν. Εδώ φοβάμαι μη με βιάσουν στου Ψυρρή, μη με κλέψουν στο Γκάζι, μη με χαρακώσουν στην Ομόνοια. Άσε που στο Παρίσι βλέπεις στο θέατρο τη Φανί Αρντάν με 10 ευρώ εισιτήριο και εδώ θέλεις 25 για να δεις την Μπέσι Μάλφα».

Η κόρη μου, πάλι, που πηγαίνει Β' Γυμνασίου και θέλει επίσης να γίνει ηθοποιός (τι είδους κάρμα πληρώνω και μπλέκω συνέχεια με ηθοποιίνες, ένας Θεός το ξέρει — και λέω Θεός γιατί δεν μπορώ να πληρώσω ψυχαναλυτή), η κόρη μου λοιπόν έχει δηλώσει ότι μόλις τελειώσει με το σχολείο θέλει να φύγει στο εξωτερικό. «Μπαμπά, η Ελλάδα έχει πεθάνει» μου λέει. «Εδώ δεν έχεις ευκαιρίες, το εκπαιδευτικό σύστημα νοσεί, οι δουλειές είναι λίγες και τα λεφτά ελάχιστα».

«Υπάρχουν και οι βίζιτες» λέω «είσαι νέο και όμορφο κορίτσι, αν γυρίσουμε καμιά τσόντα σε μοναστήρι, μπορεί και να γίνουμε πλούσιοι». Εντάξει, δεν το λέω αυτό (για το μοναστήρι), όμως τι διάβολο είναι αυτό που με εμποδίζει να το πω, έγινα ξαφνικά ηθικολόγος στα πενήντα μου; Αφού θα το δώσει που θα το δώσει, γιατί να το κάνει τσάμπα; «Κοίτα να βρεις κανέναν πλούσιο άντρα να παντρευτείς» λέω «μήπως και σωθείς».

Δεν φοβάμαι για την κόρη μου, είναι Αιγόκερως κι επομένως έχει σωστή αίσθηση του χρήματος. Φοβάμαι για την πρώην γυναίκα μου, που δημοσιογραφεί σε μεγάλο ιδιωτικό κανάλι. «Πάλι απολύσανε δυο συναδέλφους σήμερα» με πληροφορεί τηλεφωνικά. «Τρέμω μήπως έρθει η σειρά μου».

Εγώ πάλι τρέμω ότι, αν μείνει χωρίς δουλειά, θα μου ζητήσει να της αυξήσω τη διατροφή. Και προσεύχομαι κάθε βράδυ στον άγνωστο Θεό να μη χάσει τη δουλειά της, για να 'χει να πληρώνει το στεγαστικό της δάνειο και να μείνει και σε μένα κανένα φράγκο στο πορτοφόλι ώστε να μπορέσω να στείλω κάποτε την κόρη μας στο εξωτερικό. (Παρεμπιπτόντως, ποιος τολμητίας έχει το θράσος να κάνει παιδιά τη σήμερον ημέρα αν δεν έχει πίσω του τη μισή Εύβοια και τεταρτημόριο της Χαλκιδικής);

Είναι και οι φίλοι μου οι εστιάτορες που τα 'χουν βάψει μαύρα. Παρόλο που αδιαφορούν επιδεικτικά για τους περιορισμούς του καπνίσματος (ποιους περιορισμούς, κάποιος μας κάνει πλάκα), τα μαγαζιά τους φυτοζωούν. Τους λέω «Ρε παιδιά, κατεβάστε λίγο τις τιμές. Δεν μπορεί να πουλάτε μια μακαρονάδα 15 ευρώ»! Αμίλητοι μου βάζουν κάτω απ' τη μύτη τον αναθεωρημένο τους κατάλογο: η μακαρονάδα τιμάται πλέον 14,5.

Όσοι από τους γνωστούς μου έχουν κάποιο κομπόδεμα (διαθέτω και τέτοιους γνωστούς, ελάχιστους είναι η αλήθεια) βασανίζονται ολημερίς κι ολονυχτίς με το δίλημμα σε ποια χώρα του εξωτερικού να βγάλουν τα λεφτά τους. Να τα φυγαδεύσουν στην Κύπρο ή την Ελβετία, ιδού η απορία. Έχουν χάσει τον ύπνο τους και λοιδωρούν την κυβέρνηση που με τα νέα τεκμήρια (πρώτη κατοικία 600 τετραγωνικών μέτρων, έπαυλη στο Κάπρι, έναν ουλαμό Φιλιππινέζων και μισή ντουζίνα πισίνες) θα είναι πλέον αναγκασμένοι να δηλώσουν στην εφορία ετήσιο εισόδημα 40.000 ευρώ, εκείνοι που κάποτε έπαιρναν επιστροφή φόρου.

Το συγγραφικόν εσνάφιον παραδίδει μαθήματα δημιουργικής γραφής για να επιβιώσει, ενώ ολοένα και νεότεροι συγγραφείς κυκλοφορούν έχοντας υπό μάλης το εγχειρίδιο του Κνουτ Χάμσουν «Η Πείνα».

Στα διαδυκτιακά σάιτ στοιχήματος ο μεγάλος τζόγος παίζεται για τη σχετική ημερομηνία που η Ελλάδα θα κηρύξει πτώχευση. Έχει σαφώς μεγαλύτερο σασπένς απ' το αν θα πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ η Μπάγερν ή η Ίντερ. Η ψαλίδα των σπρεντ απεικονίζει περίφημα –όμοια πίνακας του Μπροχ- τα εφιαλτικά σενάρια που βυθίζουν τη χώρα όλο και βαθύτερα στους δακτυλίους της δαντικής Κόλασης.

Η ερωμένη μου δεν ψωνίζει πια απ' του Βαν Κλιφ ή απ' του Μανόλο Μπλάνικ, μα συχνάζει ολοένα και περισσότερο στα βίντατζ μαγαζιά αλλά και το Zara. Η κόρη μου αγοράζει μεν γυαλιά Ρέιμπαν, πλην όμως περσινής χρονιάς, ήγουν φτηνότερα. Κι εγώ, ο αείποτε θαμών του Χιούγκο Μπος και των Replay, τώρα περιφέρομαι πελιδνός και άφραγκος, σαν ξεπεσμένος πρίγκηψ, στο θηριώδες Factory Outlet.

Κι ενώ στην αρχή περίμενα πως ετούτη εδώ η κρίση μπορεί και να μας έβγαινε σε καλό, πως ίσως επανεξετάζαμε τις αξίες της ζωής κι αποτινάσσαμε από πάνω μας την εξάρτηση από την ύλη και τον ξέφρενο καταναλωτισμό, πως ίσως αρχίζαμε πάλι να μιλάμε για πνευματικά οράματα και γι’ αλλαγή του κόσμου και του ατόμου, η μόνη αγωνία που βλέπω γύρω μου είναι για τον απολεσθέντα υλικό παράδεισο. Κι έπιανα πρώτο τον εαυτό μου να θλίβεται που δεν μπορούσα ν’ αγγίξω τη θερινή κολεξιόν του Κέδρου ή του Καστανιώτη.

Μ’ αυτές τις αισιόδοξες σκέψεις τριγύρναγα τις προάλλες στο κέντρο της Αθήνας (έχοντας μόλις λάβει τη χαρμόσυνη είδηση ότι ένας εκδότης που μου χρωστούσε λεφτά είχε κηρύξει στάση πληρωμών), όταν έπεσα πάνω σ’ έναν φίλο ποιητή — ναι, κυκλοφορούν ακόμα ανάμεσά μας.

Με κοίταξε περίλυπος και με ρώτησε: «Πώς είσαι»;

«Σε κατάθλιψη» του αποκρίθηκα. «Έχω χάσει το γέλιο μου».

«Α, δεν είναι τίποτα» με καθησύχασε. «Εγώ είμαι χρόνια σε κατάθλιψη. Μάλιστα, παίρνω χάπια για να μπορέσω να κοιμηθώ. Θέλεις να σου δώσω το τηλέφωνο του γιατρού μου»;

«Δεν μου δίνεις καλύτερα το τηλέφωνο του ταξιδιωτικού σου πράκτορα»;

«Γιατί, σχεδιάζεις ταξίδι;» με ρώτησε. «Θα πάρεις το δρόμο του μεταξιού»;

«Μάλλον το δρόμο της μετανάστευσης» είπα σαρκαστικά.

Κανείς μας δεν γέλασε.

*Το τελευταίο βιβλίο του Άρη Σφακιανάκη Η μοναξιά δε μου ταιριάζει κυκλοφορεί από τον Κέδρο.

Λαός και κολωνάκι!

Σοσιαλισταράδες

"Αναμονή για την πτήση Θες/νικη – Αθήνα με AEGEAN.
Και ενώ όλοι οι επιβάτες είχαν περάσει και τον έλεγχο της αστυνομίας και περιμέναμε στην πύλη εξόδου για τον τελευταίο έλεγχο για να περάσουμε προς το λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο αεροπλάνο και ενώ είχε έρθει η υπάλληλος και ήταν στην θέση της δεν γινόταν τίποτα...
Την κοιτούσαμε και μας κοιτούσε. Σε μισή ώρα θα ήταν η πτήση και δεν έπαιρνε ούτε ένα εισιτήριο. Η ώρα περνούσε, είχε σχηματιστεί μακριά η ουρά και ο κόσμος φυσικά είχε αρχίσει να αναρωτιέται τι συμβαίνει. Ρωτούσαμε αν θα έχουμε καθυστέρηση και για ποιο λόγο και απάντηση δεν παίρναμε. Στις οθόνες δεν έγραφε καθυστέρηση και νέα ώρα πτήσης (όπως θα έπρεπε). Περνάει και το μισάωρο, περνάνε και άλλα 20 λεπτά και ακόμα τίποτα. Όπως ήταν λογικό ο κόσμος πλέον γκρίνιαζε, η κοπέλα έλεγε να κάνουμε υπομονή αλλά δεν ξέραμε τον λόγο και αυτό ήταν χειρότερο. Ξαναλέω τυπικά σε κανέναν πίνακα έγραφε καθυστέρηση.
Τελικά όμως δεν είχαν έρθει ΟΛΟΙ οι επιβάτες, διότι τότε βλέπω τους ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ και ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ (χωρίς την λέξη «κύριοι» μπροστά, γιατί σέβομαι την σημασία της λέξης), να έρχονται με βασιλικό ύφος, να περνάνε την ουρά(ναι γιατί έτσι γουστάρουν και μας έχουν χεσμένους ως πολίτες) να δίνουν το εισιτήριο και να πηγαίνουν στο λεωφορείο. Έλα όμως και που και πάλι η υπάλληλος δεν δεχόταν εισιτήρια!!
Γιατί θα μου πείτε; Γιατί έπρεπε να ανέβουν μόνο αυτοί οι 2 στο αεροπλάνο και αφού ανέβηκαν τότε μόνο ως εκ θαύματος η υπάλληλος ξεκίνησε τον έλεγχο.Άλλα 20 λεπτά και εκεί.

Το μαρτύριο όμως δεν τελειώνει εδώ. Ο πιλότος αφού είπε συγνώμη για την καθυστέρηση και ότι υπήρχε τεχνικό πρόβλημα (ναι, ναι μας έπεισες) όταν προσγειωθήκαμε στην Αθήνα και ενώ είχαν έρθει οι «σκάλες» για να φύγουμε(ήμουν στο παράθυρο και τα έβλεπα όλα) δεν άνοιγαν τις πόρτες.
Άλλα 20 λεπτά περίπου μέσα στη ζέστη γιατί είχαν κλείσει τον εξαερισμό, ο κόσμος να σκάει, να δυσανασχετεί και ένας παππούς να φωνάζει «θέλω να βγω πια έχω δύσπνοια, μας έχετε κλείσει σαν ποντίκια».

Τι έγινε ρε παιδιά; Προς τι αυτή η πρόσθετη καθυστέρηση; Τι πιο αναμενόμενο από να έρθει όχημα να πάρει τους «πρίγκιπες» και αφού μπήκαν στο αεροδρόμιο τότε μόνο μας επέτρεψαν σε εμάς τους «απλούς» να αποχωρίσουμε.

1. Ποιοι είναι αυτοί που νομίζουν ότι είναι αφεντικά και όχι υπάλληλοι του λαού;
2. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν το ΥΦΟΣ τους. Έπρεπε να το βλέπατε. Ούτε ένα συγνώμη έστω και τυπικά και ας μην το εννοούσαν (που δεν θα το εννοούσαν). Αλλά περπατούσαν όπως μας λέγανε στα παραμύθια που έβγαινε βόλτα ο βασιλιάς και ο λαός έκανε στο πλάι και έσκυβε το κεφάλι, γιατί αν κάποιος τον κοιτούσε ο στρατιώτης του έπαιρνε το κεφάλι χωρίς 2η σκέψη.
3. Αποστολάκη το ξανακάνεις πάλι και αυτές τις μέρες; Ε; Ε;
Ή θα κρύβεσαι στις τουαλέτες πάλι;

Και η ειρωνεία: Έμαθα μετά ότι εκείνες τις μέρες γινόταν το συνέδριο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Με τους τέτοιους ΣΟΣΙΑΛΙ(Η)ΣΤΕΣ τι τον θες τον βασιλιά;"

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ."

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Ποιοι φταίνε για το δημόσιο χρέος !!!

Ποιες ήταν οι ελληνικές κυβερνήσεις που εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος από την μεταπολίτευση και μετά και ποιές αυτές που το μείωσαν... Μια ενδιαφέρουσα εικόνα που αξίζει όσο χίλιες λέξεις.

Προσοχή στα κεράσια!

Χθες είδαμε στην τηλεόραση να πωλούνται κεράσια στην εξωφρενικη τιμή των 14 Ευρώ. Προσοχή! Τα κεράσια που προσφέρονται αυτή την εποχή είναι ραντισμένα με ειδικό δηλητήριο - ορμόνη για να γίνουν πρώιμα. Δεν είναι ακόμη η εποχή ... τους. Σύμφωνα τις κλιματολογικές συνθήκες, φυσιολογικά θα είναι για "κόψιμο" από το δένδρο σε 7-8 ημέρες. Μη βιάζεστε και δίνετε στα παιδιά από αυτά τα κεράσια γιατί είναι δηλητηριασμένα, για το λογο αυτό δεν είναι κι εξαγώγιμα.