Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Μια οδαλίσκη για κάθε εποχή Το έργο του Ενγκρ συνεχίζει να εμπνέει τους πιο ετερόκλητους ομότεχνούς του

Πολλοί γνωρίζουν τον Ενγκρ για την τελειότητα των συνθέσεων και την αρμονία των μορφών του, λίγοι μπορούν ωστόσο να φανταστούν πως οι αισθησιακές Οδαλίσκες αυτού του «συντηρητικού επαναστάτη» έχουν προκαλέσει τόσες αλυσιδωτές αντιδράσεις σε καλλιτέχνες όλων των μέσων και όλων των εποχών.

Μια επίσκεψη στο Μοντομπάν της νοτιοδυτικής Γαλλίας θα ξάφνιαζε ακόμα και τον ίδιο τον μεγάλο ζωγράφο: Από τη «Μεγάλη Οδαλίσκη» του Πικάσο έως τα ανδρικά γυμνά του αμερικανού φωτογράφου Ρόμπερτ Μάπλθορπ και από το διάσημο «Βιολί του Ενγκρ» του Μαν Ρέι έως τις ποπ παρεμβάσεις του Μαρσίαλ Ράις, τα 200 έργα ιερόσυλων και θαυμαστών που έχουν κατακλύσει το Μουσείο Ενγκρ αλλά και ολόκληρη την πόλη δεν αφήνουν αμφιβολία: το έργο αυτού του εχθρού του ρομαντικού κινήματος επιβιώνει ανανεούμενο και μέσα από τούς ομοτέχνους του.

Τρία χρόνια έχουν περάσει από την αναδρομική που αφιέρωσε στον Ενγκρ (1780-1867) το Μουσείο του Λούβρου.

Δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα τολμηρά για την εποχή τους γυμνά και στην επίδραση που άσκησαν στους πρωτοπόρους της μοντέρνας τέχνης, οι επιμελητές είχαν επικεντρώσει τότε το ενδιαφέρον τους στο διπλό πρόσωπο του Ενγκρ, κλασικό και μοντέρνο.

Με την πολύτιμη συμβολή των επιμελητών του Λούβρου, το Μουσείο του Ενγκρ στο Μοντομπάν, τη γενέθλια πόλη του Ενγκρ κοντά στην Τουλούζη, μας προτείνει να επιστρέψουμε στον κορυφαίο καλλιτέχνη, αυτή τη φορά μέσα από μια λοξή ματιά. Η έκθεση που συνεχίζεται ώς τις 4 Οκτωβρίου φέρει τον τίτλο «Ο Ενγκρ και οι Μοντέρνοι» και εκθέτει, πλάι στα έργα του μετρ, σύγχρονες δημιουργίες που συνδιαλέγονται με τα κλασικά πλέον αριστουργήματα. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα που μας δίνει την αφορμή να διαπιστώσουμε από κοντά την επίδραση που άσκησε ο εκκεντρικός μαθητής του Νταβίντ στον 20ό αιώνα.

«Η Μεγάλη Οδαλίσκη» του Ενγκρ χρονολογείται γύρω στα 1824. «Η Μεγάλη Οδαλίσκη» του Ενγκρ χρονολογείται γύρω στα 1824. Ο Ενγκρ είναι βέβαια περισσότερο γνωστός σήμερα για την καθαρότητα της γραμμής του, τη διαφάνεια και τον αισθησιασμό της σάρκας, την αυστηρότητα της σύνθεσης και λιγότερο για τον τρόπο με τον οποίο αφήνει τις συνθέσεις του «ανοιχτές» σε διαφορετικές ερμηνείες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου